مقایسه روشهای هیبریداسیون موضعی و آزمونE در تشخیص سریع سویههای هلیکوباکترپیلوری حساس و مقاوم به کلاریترومایسین در بیماران مبتلا به اختلال گوارشی

زمینه : استفاده از کلاریترومایسین در روند درمانی چند دارویی زخمهای پپتیک باعث تسریع درمان میشود و تشخیص سریع سویههای هلیکوباکترپیلوری حساس و مقاوم به کلاریترومایسین بیماران حائز اهمیت است. هدف : مطالعه به منظور مقایسه روشFISH و آزمونE در تشخیص سریع سویههای هلیکوباکترپیلوری مقاوم یا حساس به کلاریترومایسین در نمونه های بیوپسی حاصل از معده بیماران مبتلا به اختلال گوارشی انجام شد. مواد و روشها : در این مطالعه که در سال 1383 در آزمایشگاه میکروبشناسی دانشگاه جندیشاپور اهواز انجام شد، برشهای منجمد شده حاصل از نمونهبرداری معده 50 بیمار مبتلا به اختلال گوارشی و نیز سویههای حساس یا مقاوم به کلاریترومایسین با استفاده از محلول حاوی مخلوطی از 5 پروب الیگونوکلئوتیدی فلوئورسنت تحت هیبریدیزاسیون قرار گرفتند. پس از رنگآمیزی لامها با محلول رنگی DAPI و مشاهده با میکروسکپ فلوئورسنت، حساسیت سویههای هلیکوباکترپیلوری جدا شده نسبت به کلاریترومایسین با روشهای E-test و FISH مورد مقایسه قرار گرفتند. یافتهها : در حداقل 25 نمونه از 50 نمونه معده مورد آزمایش به روش FISH، هلیکوباکترپیلوری مشاهده گردید. در بین نمونههای مثبت، 17 نمونه (%68) سویه حساس، 6 نمونه (%24) سویه مقاوم و 2 نمونه (%8) مخلوطی از سویههای حساس و مقاوم به کلاریترومایسین تشخیص داده شدند. علاوه براین، مقایسه نتایج حاصله ازFISH با نتایج E-test نشان داد که بین تشخیص ژنوتیپی (FISH) و تشخیص فنوتیپی (E-test) مغایرتی وجود ندارد. نتیجهگیری : با توجه به یافتههای این مطالعه به نظر می رسد روش FISH برای تعیین حساسیت یا مقاومت هلیکوباکتر پیلوری روش مناسبی است، به ویژه هنگامی که تصمیمگیری سریع برای درمان بیماران ضروری است.